یک خودی و آرزوهای بر باد رفته صلاح نبود با مصر بازی کنیم!
مرکز اسپرت: حالا و در فینال تورنمنت العین، تیم ملی برای هفتمین بار در عرض 32 ماه مقابل ازبکستان بازی خواهدنمود. اتفاقی که هیچ کس پیش بینی اش را نمی کرد اما چه بد که رخ داد.
تیم ملی به تورنمنت العین رفت؛ البته با هزار و یک امیدواری. این که کیپ ورد را شکست بدهیم و مصر هم ازبکستان را از پیش رو بردارد و ما در فینال به مصاف محمد صلاح و رفقایش برویم. همه ی این ها احتمالاتی بود که مسئولان فدراسیون فوتبال و کادرفنی تیم ملی درنظر گرفته بودند که اولی رخ داد و دومی در اتفاقی عجیب نه!
قبل از شروع تورنمنت اما اخبار متفاوتی درباره ی انتخاب رقیب تیم ملی در بازی نخست منتشر گردید. شایعه ای به راه افتاد که تیم ملی می توانست ابتدا با مصر بازی کند اما برخی با این برنامه مخالفت کردند. این «برخی» مشخص نشد بطور دقیق چه کسانی بودند اما آن اتفاقی که پیشبینی نمی کردیم، رخ داد و بازیکنان ما از بازی مقابل محمد صلاح محروم شدند.
احیاناً اگر مسئولان یا کادرفنی تیم ملی با بازی مقابل مصر در نیمه نهائی مخالفت کردند، به این علت بود که از شرّ دیدارِ تکراری برابر ازبکستان خلاص شویم. یعنی ما کیپ ورد را شکست بدهیم و مصر هم ازبکستان را از پیش رو بردارد و با این نتایج، حداقل در این تورنمنت مقابل شاگردان کاناوارو بازی نکنیم و البته برابر دو تیم جدید با دو سبک متفاوت نظیر کیپ رود و مصر محک بخوریم.
اما یک خودی همه کار کرد تا ازبکستان بتواند مصر را در هم بکوبد و کاخ آرزوهای بازیکنان تیم ملی برای بازی با محمد صلاح ویران شود؛ آن هم در حالی که کمتر کسی تصور می کرد تیمِ فابیو کاناوارو بتواند مقابل رقیب قدرتمندی به نام مصر، یا یکی دو جین ستاره به برتری برسد. منظور از کلمه ی «خودی»، اوستون ارونوف بود. ستاره دو سال گذشته پرسپولیس که انگار در مسابقات ملی خیلی آماده تر از رقابتهای باشگاهی است.
ارونوف در العین، هر کاری که می توانست و دلخواهش بود، انجام داد. کاناوارو پس از مدت ها مصدومیت و حضوری نصف و نیمه، ارونوف را در ترکیب اصلی قرار داد و او هم تا می توانست، مدافعان نامدار مصر را تحت تأثیر دریبل ها، استارت ها و شوت های تماشایی خود قرار داد.
در استادیوم هزاع بن زاید، ارونوف کاری کرد کارستان. محمد هانی، محمد حمدی و رامی ربیعا که خط دفاع مصر را ایجاد کرده بودند، محو هنرنمایی ستاره ازبک شدند. ربیعا که در باشگاه العین هم بازی می کند و آشنایی کاملی با ورزشگاه بن زاید دارد، آنچنان تسلیم بود که انگار برای اولین بار در در ترکیب تیم ملی مصر بازی می کند.
انگار قسمت نبود در امارات، با مصر بازی نماییم. ابتدا آن شایعه ها که نمی دانیم چقدر موثق است و تا چه اندازه بی اساس، در مورد تصمیم گیری برای عدم تقابل با مصر در بازی نخست به وجود آمد و در ادامه، ارونوف موجب شد تا ازبسکتان، حریف ایران در فینال این تورنمنت باشد.
نه تنها ما بلکه اغلب بازیکنان تیم ملی نیز از تقابل با ازبکستان خسته و شاکی اند. بسیاری از آنها حتی در مصاحبه هایی تاکید کرده اند که بیشتر از این که در دو سه سال گذشته، خانواده های خودرا ببینند، بازیکنان تیم ملی ازبکستان را دیده اند.
آمار هم این را می گوید؛ از زمانیکه امیر قلعه نویی هدایت تیم ملی را بر عهده گرفته-حدود دو سال و هشت ماه- ایران و ازبکستان ۶ بار به مصاف هم رفته اند. سهم هر تیم، یک پیروزی بوده و ۴ دیدار هم با تساوی به پایان رسیده است.
حالا و در فینال تورنمنت العین، تیم ملی برای هفتمین بار در عرض ۳۲ ماه مقابل ازبکستان بازی خواهد نمود. اتفاقی که هیچ کس پیشبینی اش را نمی کرد اما چه بد که رخ داد و بازیکنان تیم ملی، رویارویی با محمد صلاح و سایر ستاره های تیم ملی مصر را از دست دادند.
ملاقات با ستاره لیورپول، شاید بماند برای یک زمانِ دیگر. البته اگر توفیقی در این مورد به دست بیاید و صلاحِ ۳۳ ساله بازهم پیراهن تیم ملی را بر تن کند. اتفاقی که باز هم تاکید می نماییم، می توانست همین حالا رخ بدهد اما همه چیز دست به دست هم داد تا کیپ ورد را در پنالتی ببریم و حریف ازبکستان شویم. انگار که صلاح نبود با مصر بازی کنیم!
به طور خلاصه یعنی ما کیپ ورد را شکست بدهیم و مصر هم ازبکستان را از پیش رو بردارد و با این نتایج، حداقل در این تورنمنت مقابل شاگردان کاناوارو بازی نکنیم و البته برابر دو تیم جدید با دو سبک متفاوت نظیر کیپ رود و مصر محک بخوریم.
اما یک خودی همه کار کرد تا ازبکستان بتواند مصر را در هم بکوبد و کاخ آرزوهای بازیکنان تیم ملی برای بازی با محمد صلاح ویران شود؛ آن هم در حالیکه کمتر کسی تصور می کرد تیمِ فابیو کاناوارو بتواند مقابل رقیب قدرتمندی به نام مصر، یا یکی دو جین ستاره به برتری برسد. کاناوارو بعد از مدت ها مصدومیت و حضوری نصف و نیمه، ارونوف را در ترکیب اصلی قرار داد و او هم تا می توانست، مدافعان نامدار مصر را تحت تاثیر دریبل ها، استارت ها و شوت های تماشایی خود قرار داد.
در استادیوم هزاع بن زاید، ارونوف کاری کرد کارستان. ابتدا آن شایعه ها که نمی دانیم چقدر موثق است و تا چه اندازه بی اساس، در مورد تصمیم گیری برای عدم تقابل با مصر در بازی نخست به وجود آمد و در ادامه، ارونوف سبب شد تا ازبسکتان، حریف ایران در فینال این تورنمنت باشد.
نه تنها ما بلکه اغلب بازیکنان تیم ملی هم از تقابل با ازبکستان خسته و شاکی اند.
منبع: مركز اسپرت
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب