در چنین روزی
توپ طلای رونالدو نازاریو و جانی ریورا در یک روز
به گزارش مرکز اسپرت در چنین روزی رونالدو نازاریو در سال ۱۹۹۷ و جانی ریورا در سال ۱۹۶۴ بهترین بازیکن جهان شدند.
به گزارش مرکز اسپرت به نقل از ایسنا، در چنین روزی جانی ریورا توانست در سال ۱۹۶۴ بعنوان بهترین فوتبالیست جهان انتخاب گردد. اگر یک بازیکن باشد که به معنای واقعی در یک باشگاه ریاست کرده باشد او کسی نیست جز جانی ریورا. او که در میلان حضور داشت به "پسر طلایی" مشهور بود. ریورا قبل از ۲۰ سالگی چهره جهانی پیدا کرد و کاراکتر و شخصیت قوی اش را نشان داد. او تعصب زیادی روی فوتبال ایتالیا داشت. زمانی که هافبک ایتالیایی کفش هایش را آویخت بعنوان نایب رییس باشگاه آغاز به کار کرد تا این که برلوسکونی در این تیم حضور یافت. وی در همان ابتدا با ریورا مخالف بود و در نتیجه ستاره سابق ایتالیایی مجبور شد میلان را ترک کند. ریورا در حالی تیم ایتالیایی را ترک کرد که توانسته بود با این باشگاه دو جام اروپا، یک جام بین قاره ای، دو جام برندگان، سه لیگ و چهار کوپا ایتالیا به دست آورد. وی در سال ۱۹۶۹ برنده توپ طلا شد و در چهار جام جهانی حضور داشت.
از طرفی ریورا نابغه میلان بود. او توانست به همراه این تیم در سال ۱۹۶۳ قهرمان اروپا شود (پیش از اولین قهرمانی اینتر). به ریورا لقب پسر طلایی را داده بودند. او از ابتدا در بین هواداران محبوب بود. ریورا با ۵۰۶ بازی و ۱۲۸ گل بازنشسته شد.
همچنین امروز سالروز برنده شدن توپ طلا توسط رونالدو است. رونالدو نازاریو هم توانست توپ طلای ۱۹۹۷ را به دست بیاورد. وی در سال ۱۹۹۶ که جایزه فوتبالیست سال را دریافت کرد، عنوان آقای گلی لالیگا را هم در کارنامه خود ثبت کرد و در بازی فینال قهرمانی اسپانیا هم گل پیروزی کاتالانها را به ثمر رساند، در این میان برای برزیلی ها در فینال جام کوپا آمریکا هم گلزنی کرد تا با شایستگی به این عنوان برسد. این بازیکن افسانه ای برزیلی، در ۴۹ بازی در فصل ۱۹۹۶/۹۷ برای بارسلونا ۴۷ گل دیوانه کننده به ثمر رساند و سپس با ۲۸ میلیون یورو به اینتر منتقل شد.
دوران ورزشی بازیکن سابق رئال مادرید همیشه تحسین می شود با این وجود همیشه ترس از صدمه دیدگی باردیگر وجود داشت. این مصدومیت ها روند رو به جلوی رونالدو را متوقف می کردند. اضافه وزن هم در آخرین بخش دوران ورزشی اش تأثیر گذار بود. رونالدو در هر تیمی که بازی می کرد در بین هواداران محبوب بود اما نتوانست به خوبی از باشگاه ها جدا شود. خداحافظی اش با بارسا، اینتر و رئال مادرید مناسب نبود و جزو خاطرات تلخش محسوب می شوند.
دیدار نهایی جام جهانی ۱۹۹۸ بزرگترین فرصت برای بازیکن برزیلی بود تا در جهان فوتبال بدرخشد اما مشکلات جسمانی اجازه نداد بهترین سطح خویش را به نمایش بگذارد.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب